انزال زودرس چیست؟ + جلوگیری ، درمان و علائم

انزال زودرس زمانی اتفاق می افتد که مرد در حین رابطه جنسی زودتر از آنچه دوست دارد مایه خارج می شود. انزال زودرس یک شکایت رایج جنسی است. تخمین ها متفاوت است ، اما از هر 3 نفر 1 نفر می گوید که آنها مدتی این مشکل را تجربه می کنند.

تا زمانی که به ندرت اتفاق بیفتد ، جای نگرانی نیست. با این حال ، در صورت زیر ممکن است انزال زودرس تشخیص داده شود:

• همیشه یا تقریباً در عرض یک دقیقه از نفوذ انزال داشته باشید
• قادر به تأخیر در انزال در حین مقاربت یا تقریباً تمام اوقات نیستید
• احساس پریشانی و ناامیدی کرده و در نتیجه از صمیمیت جنسی اجتناب می کنید

هر دو عامل روانشناختی و بیولوژیکی می توانند در انزال زودرس نقش داشته باشند.

اگرچه بسیاری از مردان از گفتگو در مورد آن احساس خجالت می کنند ، زود انزالی یک بیماری شایع و قابل درمان است. داروها ، مشاوره و تکنیک های جنسی که انزال را به تأخیر می اندازد – یا ترکیبی از این موارد – می تواند به بهبود رابطه جنسی برای شما و همسرتان کمک کند.

علائم

علامت اصلی انزال زودرس عدم توانایی در تأخیر انزال بیش از یک دقیقه پس از نفوذ است. با این حال ، این مشکل ممکن است در همه موقعیت های جنسی ، حتی در هنگام خودارضایی رخ دهد.

انزال زودرس را می توان به صورت زیر دسته بندی کرد:

• مادام العمر (اولیه). انزال زودرس مادام العمر در تمام مدت یا تقریباً تمام اوقات با آغاز اولین برخوردهای جنسی شما اتفاق می افتد.
• اکتسابی (ثانویه). انزال زودرس اکتسابی پس از تجربه قبلی جنسی بدون مشکلات انزال ایجاد می شود.

بسیاری از مردان احساس می کنند که علائم انزال زودرس را دارند ، اما علائم مطابق با معیارهای تشخیصی انزال زودرس نیست. در عوض این مردان ممکن است دارای انزال زودرس متغیر طبیعی باشند ، که شامل دوره های انزال سریع و همچنین دوره های انزال طبیعی است.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

اگر در بیشتر برخوردهای جنسی زودتر از مواقع انزال می روید با پزشک خود صحبت کنید. معمول است که مردان در مورد بحث در مورد نگرانی های مربوط به سلامت جنسی احساس خجالت می کنند ، اما اجازه ندهید که این موضوع شما را از گفتگو با پزشک باز دارد. انزال زودرس یک مشکل شایع و قابل درمان است.

برای برخی از مردان ، مکالمه با پزشک ممکن است به کاهش نگرانی در مورد انزال زودرس کمک کند. به عنوان مثال ، شنیدن اینکه انزال زودرس گاه به گاه طبیعی است و میانگین زمان از شروع رابطه تا انزال حدود پنج دقیقه است ، ممکن است اطمینان بخش باشد.

علل

علت دقیق انزال زودرس مشخص نیست. در حالی که زمانی تصور می شد فقط روانشناختی است ، اکنون پزشکان می دانند که انزال زودرس شامل تعامل پیچیده ای از عوامل روانی و بیولوژیکی است.

علل روانشناختی

عوامل روانشناختی که ممکن است نقش داشته باشند عبارتند از:

• تجارب اولیه جنسی
• سوء استفاده جنسی
• تصویر بد بدن
• افسردگی
• نگران انزال زودرس
• احساسات گناهی که تمایل شما به عجله در برخوردهای جنسی را افزایش می دهد

عوامل دیگری که می توانند نقش داشته باشند عبارتند از:

• اختلال در نعوظ. مردانی که نگران نعوظ و یا نعوظ در حین رابطه جنسی هستند ، ممکن است الگویی از عجله در انزال ایجاد کنند که تغییر آن دشوار است.
• اضطراب بسیاری از مردان مبتلا به انزال زودرس همچنین دارای مشکلات اضطرابی هستند – یا به طور خاص در مورد عملکرد جنسی یا مربوط به سایر مسائل.
• مشکلات رابطه اگر روابط جنسی رضایت بخشی با شرکای دیگر داشته اید که در آن انزال زودرس اتفاق می افتد به ندرت اتفاق می افتد یا اصلاً اتفاق نمی افتد ، ممکن است مسائل بین فردی بین شما و شریک زندگی فعلی شما در ایجاد این مشکل نقش داشته باشد.

علل بیولوژیکی

تعدادی از عوامل بیولوژیکی ممکن است در انزال زودرس نقش داشته باشند ، از جمله:

• سطح غیر طبیعی هورمون
• سطح غیر طبیعی مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی
• التهاب و عفونت پروستات یا مجرای ادرار
• صفات ارثی

عوامل خطر

عوامل مختلفی می توانند خطر انزال زودرس شما را افزایش دهند ، از جمله:

• اختلال در نعوظ. اگر گاهی اوقات یا به طور مداوم در گرفتن یا حفظ نعوظ مشکل دارید ، ممکن است در معرض خطر افزایش انزال زودرس باشید. ترس از دست دادن نعوظ ممکن است باعث شود شما آگاهانه یا ناخودآگاه در برخوردهای جنسی عجله کنید.
  فشار. فشارهای عاطفی یا ذهنی در هر زمینه از زندگی شما می تواند در انزال زودرس نقش داشته باشد ، توانایی آرامش و تمرکز در هنگام برخوردهای جنسی را محدود کند.

عوارض

انزال زودرس می تواند در زندگی شخصی شما مشکلاتی ایجاد کند ، از جمله:

• مشکلات استرس و رابطه عارضه شایع انزال زودرس ، استرس در رابطه است.
• مشکلات باروری. در صورت عدم انزال به صورت داخل رحمی ، انزال زودرس می تواند گاهاً لقاح را برای زوجینی که در تلاش به دنیا آوردن هستند ، دشوار کند.

تشخیص

علاوه بر سوال در مورد زندگی جنسی ، پزشک از شما در مورد سابقه سلامتی شما سوال خواهد کرد و ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد. اگر هم دچار انزال زودرس هستید و هم در گرفتن یا حفظ نعوظ مشکل دارید ، ممکن است پزشک آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون مردانه (تستوسترون) یا سایر آزمایشات را تجویز کند.

در برخی موارد ، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که به یک متخصص ارولوژی یا یک متخصص بهداشت روان متخصص در زمینه اختلال عملکرد جنسی مراجعه کنید.

رفتار

گزینه های درمان برای انزال زودرس شامل تکنیک های رفتاری ، بی حسی موضعی ، داروها و مشاوره است. به خاطر داشته باشید که یافتن درمان یا ترکیبی از روشهای درمانی که برای شما مفید خواهد بود ممکن است زمان بر باشد. درمان رفتاری به همراه دارو درمانی ممکن است موثرترین دوره باشد.

تکنیک های رفتاری

در برخی موارد ، درمان انزال زودرس ممکن است شامل برداشتن مراحل ساده ای مانند خودارضایی یک یا دو ساعت قبل از مقاربت باشد تا بتوانید انزال را در حین رابطه جنسی به تأخیر بیندازید. پزشک همچنین ممکن است توصیه کند از مقاربت برای مدتی پرهیز کرده و روی انواع دیگر بازی های جنسی تمرکز کنید تا فشار از برخوردهای جنسی شما برداشته شود.

تمرینات کف لگن

جلوگیری از انزال زود رس

ضعف عضلات کف لگن ممکن است توانایی شما را در به تأخیر انداختن انزال مختل کند. تمرینات کف لگن (تمرینات کیگل – کگل) می تواند به تقویت این عضلات کمک کند.

برای انجام این تمرینات:

عضلات مناسب را پیدا کنید. برای شناسایی عضلات کف لگن ، ادرار را در میانه جریان متوقف کنید و یا عضلات را که مانع از انتقال گاز می شوند سفت کنید. در این مانورها از عضلات کف لگن شما استفاده می شود. هنگامی که عضلات کف لگن خود را شناسایی کردید ، می توانید تمرینات را در هر موقعیتی انجام دهید ، اگرچه ممکن است در ابتدا انجام آنها را در حالت خوابیده آسان تر کنید.
تکنیک خود را کامل کنید. عضلات کف لگن خود را سفت کنید ، انقباض را به مدت سه ثانیه نگه دارید و سپس به مدت سه ثانیه شل شوید. چند بار پشت سر هم امتحان کنید. هنگامی که ماهیچه های شما قوی می شوند ، سعی کنید تمرینات کگل را هنگام نشستن ، ایستادن یا راه رفتن انجام دهید.
تمرکز خود را حفظ کنید. برای بهترین نتیجه ، فقط بر روی سفت شدن عضلات کف لگن خود تمرکز کنید. مراقب باشید عضلات شکم ، ران یا باسن خود را خم نکنید. از نگه داشتن نفس خودداری کنید. در عوض ، در حین تمرینات آزادانه نفس بکشید.
این کار را 3 بار در روز تکرار کنید. حداقل سه مجموعه با 10 تکرار در روز را در نظر بگیرید.

تکنیک فشار مکث

پزشک شما ممکن است شما و همسرتان را در استفاده از روشی به نام تکنیک فشار مکث راهنمایی کند. این روش به شرح زیر عمل می کند:

فعالیت جنسی را طبق معمول ، از جمله تحریک آلت تناسلی مرد ، شروع کنید تا زمانی که تقریباً برای انزال احساس آمادگی کنید.
از شریک زندگی خود بخواهید انتهای آلت تناسلی مرد را در محلی که سر (گلان) به شافت می پیوندد فشار دهد و فشار را برای چند ثانیه حفظ کنید تا میل به انزال از بین برود.
از شریک زندگی خود بخواهید فرآیند فشار را در صورت لزوم تکرار کند.

با تکرار هر چند بار لازم ، می توانید بدون انزال به نقطه ورود به شریک زندگی خود برسید. بعد از برخی از جلسات تمرینی ، احساس دانستن چگونگی به تأخیر انداختن انزال ممکن است به عادت دیگری تبدیل شود که دیگر نیازی به روش فشار مکث ندارد.

اگر روش فشار مکث باعث درد یا ناراحتی شود ، روش دیگر این است که قبل از انزال تحریک جنسی را متوقف کنید ، صبر کنید تا سطح تحریک کاهش یابد و سپس دوباره شروع کنید. این رویکرد به عنوان تکنیک توقف شروع شناخته می شود.

کاندوم تاخیری

کاندوم ممکن است حساسیت آلت تناسلی مرد را کاهش دهد ، که می تواند به تاخیر انداختن انزال کمک کند. کاندوم های “Climax control”  حاوی عوامل بی حسی مانند بنزوکائین یا لیدوکائین هستند یا از لاتکس ضخیم تری ساخته شده اند تا انزال را به تأخیر بیندازند.

داروها

بی حس کننده های موضعی (تاخیری ها)

از کرم ها و اسپری های بیهوشی که حاوی ماده بی حسی مانند بنزوکائین ، لیدوکائین یا پریلوکائین هستند ، گاهی اوقات برای درمان انزال زودرس استفاده می شود. این محصولات 10 تا 15 دقیقه قبل از رابطه جنسی به آلت تناسلی مالیده می شود تا احساس را کاهش داده و باعث تاخیر در انزال شود.

کرم لیدوکائین-پریلوکائین برای انزال زودرس (EMLA) البته با نسخه پزشک در دسترس است. اسپری های لیدوکائین برای زود انزالی بدون نسخه پزشک در دسترس هستند.

اگرچه عوامل بی حس کننده موضعی موثر و به خوبی زود انزالی را کنترل می کند ، اما عوارض جانبی بالقوه ای دارند. به عنوان مثال ، برخی از مردان از دست دادن موقتی حساسیت و کاهش لذت جنسی را گزارش می کنند. گاهی اوقات ، شرکای زن نیز این اثرات را گزارش کرده اند.

داروهای خوراکی

بسیاری از داروها ممکن است ارگاسم را به تأخیر بیندازند. اگرچه هیچ یک از این داروها به طور خاص مورد تایید سازمان غذا و دارو برای درمان انزال زودرس نیستند ، برخی از این داروها از جمله داروهای ضد افسردگی ، مسکن و مهار کننده های فسفودی استراز 5 برای این منظور استفاده می شوند. این داروها ممکن است به صورت درخواستی یا استفاده روزانه تجویز شوند و ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها تجویز شوند.

• داروهای ضد افسردگی. یک عارضه جانبی داروهای ضد افسردگی خاص ، ارگاسم تاخیری است. به همین دلیل ، از مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) مانند اسکیتالوپرام (Lexapro) ، سرترالین (Zoloft) ، پاروکستین (Paxil) یا فلوکستین (Prozac ، Sarafem) برای کمک به تأخیر در انزال استفاده می شود.

به نظر می رسد از بین موارد مصرف شده در ایالات متحده ، پاروکستین موثرترین باشد. این داروها معمولاً پنج تا 10 روز طول می کشد تا شروع به کار کنند. اما ممکن است دو تا سه هفته درمان طول بکشد تا اثر کامل آن را ببینید.

اگر SSRI ها زمان انزال شما را بهبود ندهند ، ممکن است پزشک داروی ضد افسردگی سه حلقه ای کلومیپرامین (آنافرانیل) را برای شما تجویز کند. عوارض جانبی ناخواسته داروهای ضد افسردگی ممکن است شامل حالت تهوع ، تعریق ، خواب آلودگی و کاهش میل جنسی باشد.

• مسکن ها ترامادول (اولترام) دارویی است که معمولاً برای درمان درد استفاده می شود. همچنین عوارض جانبی دارد که انزال را به تأخیر می اندازد. عوارض جانبی ناخواسته ممکن است شامل حالت تهوع ، سردرد ، خواب آلودگی و سرگیجه باشد.

این ممکن است زمانی تجویز شود که SSRI ها موثر نباشند. ترامادول را نمی توان در ترکیب با SSRI استفاده کرد.
مهار کننده های فسفودی استراز -5.

• برخی از داروهایی که برای درمان اختلال نعوظ استفاده می شوند ، مانند سیلدنافیل (ویاگرا) ، تادالافیل (سیالیس ، Adcirca) یا واردنافیل (لویترا ، استاکسین) نیز ممکن است به انزال زودرس کمک کنند. عوارض جانبی ناخواسته ممکن است شامل سردرد ، گرگرفتگی صورت و سو هاضمه باشد. این داروها ممکن است در صورت استفاده همراه با SSRI موثرتر باشند.

درمان بالقوه در آینده

تحقیقات نشان می دهد که چندین دارو برای درمان انزال زودرس مفید است ، اما مطالعه بیشتر مورد نیاز است. این داروها عبارتند از:

• داپوکستین این یک SSRI است که اغلب به عنوان اولین درمان انزال زودرس در کشورهای دیگر استفاده می شود. در حال حاضر در ایالات متحده موجود نیست.
• مودافینیل (Provigil). این درمانی برای نارکولپسی اختلال خواب است.
• Silodosin (Rapaflo). این دارو به طور معمول درمانی برای بزرگ شدن غده پروستات (هایپرپلازی خوش خیم پروستات) است.

مشاوره

این روش شامل گفتگو با یک ارائه دهنده بهداشت روان در مورد روابط و تجربیات شما است. جلسات می تواند به شما در کاهش اضطراب عملکرد و یافتن راه های بهتر کنار آمدن با استرس کمک کند. مشاوره هنگامی که در ترکیب با دارو درمانی استفاده شود به احتمال زیاد به شما کمک خواهد کرد.

با انزال زودرس ، ممکن است احساس کنید که مقداری از نزدیکی با یک شریک جنسی را از دست داده اید. ممکن است احساس عصبانیت ، شرم و ناراحتی کنید و از شریک زندگی خود دور شوید.

شریک زندگی شما همچنین ممکن است از تغییر در صمیمیت جنسی ناراحت باشد. انزال زودرس می تواند باعث شود که شریک زندگی کمتر به یکدیگر ارتباط پیدا کنند یا صدمه ببینند. صحبت در مورد مسئله یک مرحله مهم است و مشاوره روابط یا رابطه جنسی درمانی می تواند مفید باشد.

طب جایگزین

چندین روش درمانی جایگزین از جمله یوگا ، مدیتیشن و طب سوزنی مورد مطالعه قرار گرفته است. با این حال ، برای ارزیابی اثربخشی این روشهای درمانی ، تحقیقات بیشتری لازم است.

آماده شدن برای ملاقات

احساس خجالت هنگام صحبت در مورد مشکلات جنسی امری طبیعی است ، اما می توانید اطمینان داشته باشید که پزشک شما با بسیاری از مردان دیگر گفتگوی مشابهی داشته است. انزال زودرس یک بیماری بسیار شایع – و قابل درمان است.

آماده بودن برای صحبت در مورد انزال زودرس به شما کمک می کند تا درمانی را که برای احیای مسیر زندگی جنسی خود لازم دارید ، بدست آورید. اطلاعات زیر باید به شما کمک کند تا برای استفاده بیشتر از وقت خود آماده شوید.

اطلاعات برای نوشتن قبل از مراجعه به پزشک

• محدودیت های قبل از قرار ویزیت وقتی قرار ملاقات خود را تعیین می کنید ، سوالات کنید آیا محدودیتی وجود دارد که باید در زمان منتهی به ملاقات خود رعایت کنید.
• علائم. چند بار انزال می کنید؟ چه مدت پس از شروع رابطه ، به طور معمول انزال می کنید؟
• سابقه جنسی از زمان فعالیت جنسی ، به روابط و برخوردهای جنسی خود فکر کنید. آیا قبلاً با انزال زودرس مشکلی داشته اید؟ با چه کسی و تحت چه شرایطی؟
• تاریخچه پزشکی. سایر شرایط پزشکی را که با آن تشخیص داده شده اید ، از جمله شرایط سلامت روان ، بنویسید. همچنین به نام و قدرت تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید یا اخیراً مصرف کرده اید ، از جمله داروهای بدون نسخه و بدون نسخه ، توجه داشته باشید.
• سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید. سوالات را از قبل بنویسید تا از وقت خود با دکتر خود نهایت استفاده را ببرید.

سوالات اساسی برای پرسیدن از دکتر خود

در لیست زیر سوالاتی وجود دارد که می توانید در مورد انزال زودرس از پزشک خود بپرسید. در هنگام قرار ملاقات خود از پرسیدن سوالات بیشتر دریغ نکنید.

• چه چیزی ممکن است باعث انزال زودرس من شود؟
• چه آزمایشاتی را پیشنهاد می کنید؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• چه مدت پس از شروع درمان می توانم انتظار بهبودی داشته باشم؟
• منطقی انتظار چقدر پیشرفت را دارم؟
• آیا در معرض خطر تکرار این مشکل هستم؟
• آیا جایگزینی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

چه انتظاری از پزشک خود دارید

ممکن است پزشک سوالات بسیار شخصی بپرسد و همچنین بخواهد با شریک زندگی خود صحبت کند. برای کمک به پزشک در تعیین علت مشکل شما و بهترین دوره درمان ، آماده پاسخگویی به سالاتی از جمله:

• چند بار انزال زودرس دارید؟
• اولین بار کی انزال زودرس را تجربه کردید؟
• آیا فقط با یک شریک یا شریک خاص انزال زودرس دارید؟
• آیا هنگام خودارضایی دچار انزال زودرس می شوید؟
• آیا هر وقت رابطه جنسی دارید ، انزال زودرس دارید؟
• چند بار رابطه جنسی برقرار می کنید؟
• انزال زودرس چقدر اذیت می کنید؟
• انزال زودرس چقدر همسرتان را آزار می دهد؟
• چقدر از رابطه فعلی خود راضی هستید؟
• آیا در گرفتن و حفظ نعوظ نیز دچار مشکل هستید (اختلال نعوظ)؟
• آیا داروهای تجویزی مصرف می کنید؟ اگر چنین است ، اخیراً چه داروهایی را شروع کرده اید یا مصرف آنها را متوقف کرده اید؟
• آیا از داروهای تفریحی استفاده می کنید؟

کاری که می توانید در این بین انجام دهید

تصمیم گیری در مورد صحبت با پزشک یک مرحله مهم است. در این میان ، در جستجوی راه های دیگری باشید که در آن شما و شریک زندگی خود می توانید با یکدیگر ارتباط برقرار کنید. اگرچه انزال زودرس می تواند باعث فشار و اضطراب در یک رابطه شود ، اما این یک بیماری قابل درمان است.