انتی بیوتیک برای گلو درد

گلودرد: آیا باید آنتی بیوتیک مصرف کنم؟

ممکن است بخواهید در این تصمیم نظر خود را داشته باشید، یا ممکن است بخواهید به توصیه پزشک خود عمل کنید. در هر صورت، این اطلاعات به شما کمک می کند تا انتخاب های خود را درک کنید تا بتوانید در مورد آنها با پزشک خود صحبت کنید.

پنی سیلین یا آموکسی سیلین بهترین درمان های خط اول برای گلودرد استرپتوکوکی در نظر گرفته می شوند. با توجه به CDC (مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها) “هیچگاه گزارشی مبنی بر ایزوله بالینی استرپتوکوک گروه A که به پنی سیلین مقاوم باشد، گزارش نشده است.”

برای افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند، گلودرد استرپتوکوکی را با سفالوسپورین های طیف باریک (مانند سفالکسین یا سفادروکسیل)، کلیندامایسین، آزیترومایسین یا کلاریترومایسین درمان کنید. توجه داشته باشید که مقاومت به آزیترومایسین و کلاریترومایسین گزارش شده است.
دوزهای توصیه شده آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان گلودرد استرپتوکوکی چیست؟

دوز آنتی بیوتیک بسته به سن و وزن می تواند متفاوت باشد. CDC دوزهای زیر از آنتی بیوتیک ها را برای گلودرد استرپتوکوکی برای افرادی که به پنی سیلین حساسیت ندارند توصیه می کند. یک رژیم دوز باید انتخاب شود که برای فرد تحت درمان مناسب باشد.

پنی سیلین وی

کودکان: 250 میلی گرم دو بار در روز یا 250 میلی گرم سه بار در روز به مدت 10 روز
نوجوانان و بزرگسالان: 250 میلی گرم چهار بار در روز یا 500 میلی گرم دو بار در روز به مدت 10 روز

آموکسی سیلین

کودکان و بزرگسالان: 50 میلی گرم بر کیلوگرم یک بار در روز (حداکثر 1000 میلی گرم یک بار در روز) به مدت 10 روز
کودکان و بزرگسالان: 25 میلی گرم بر کیلوگرم دو بار در روز (حداکثر 500 میلی گرم دو بار در روز) به مدت 10 روز

بنزاتین پنی سیلین جی عضلانی

کودکان کمتر از 27 کیلوگرم: 600000 واحد به صورت تک دوز
کودکان و بزرگسالان ≥27 کیلوگرم: 1200000 واحد به صورت تک دوز

CDC دوزهای زیر از آنتی بیوتیک ها را برای گلودرد برای افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین توصیه می کند. یک رژیم دوز باید انتخاب شود که برای فرد تحت درمان مناسب باشد.

سفالکسین خوراکی 20 میلی گرم بر کیلوگرم دو بار در روز (حداکثر 500 میلی گرم دو بار در روز) به مدت 10 روز
سفادروکسیل خوراکی 30 میلی گرم بر کیلوگرم یک بار در روز (حداکثر 100 میلی گرم یک بار در روز) به مدت 10 روز
کلیندامایسین خوراکی 7 میلی گرم بر کیلوگرم سه بار در روز (حداکثر 300 میلی گرم سه بار در روز) به مدت 10 روز
آزیترومایسین خوراکی 12 میلی گرم بر کیلوگرم یک بار در روز برای روز اول (حداکثر 500 میلی گرم)، به دنبال آن 6 میلی گرم بر کیلوگرم یک بار در روز (حداکثر 250 میلی گرم یک بار در روز) برای 4 روز آینده
کلاریترومایسین خوراکی 7.5 میلی گرم بر کیلوگرم دو بار در روز (حداکثر 250 میلی گرم دو بار در روز) به مدت 10 روز.

آیا آنتی بیوتیک همیشه برای درمان گلودرد ضروری است؟

اگرچه اکثر گلودردهای استرپتوکوکی به خودی خود بهبود می یابند، اما خطر بروز تب حاد روماتیسمی و سایر عوارض (مانند آبسه دهان یا ماستوئیدیت [عفونت باکتریایی در فرآیند ماستوئید، که استخوان برجسته پشت گوش است]) وجود دارد. CDC توصیه می کند که همه بیماران، صرف نظر از سن، که دارای تست تشخیص سریع آنتی ژن مثبت (RADT) هستند (همچنین به عنوان تست سریع استرپتوکوک شناخته می شود، که وجود کربوهیدرات دیواره سلولی GABHS را از مواد سواب شده تشخیص می دهد) یا کشت گلو، آنتی بیوتیک دریافت کنند.

آنتی بیوتیک ها نشان داده شده اند:

• طول مدت علائم گلودرد استرپتوکوکی را کوتاه کنید
• احتمال انتقال به اعضای خانواده، دوستان و سایر تماس های نزدیک را کاهش دهید
• جلوگیری از ایجاد تب روماتیسمی و سایر عوارض.

گلودردهای ویروسی را نباید با آنتی بیوتیک درمان کرد. درمان معمولاً به مدت ده روز انجام می شود و می توان آنتی بیوتیک مایع را برای کودکانی که قادر به بلع قرص یا کپسول نیستند تجویز کرد. برخی از بیماران ممکن است از یک تزریق عضلانی پنی سیلین سود ببرند.

علائم گلودرد چیست؟

به طور کلی، گلودرد استرپتوکوکی بسیار دردناک است و علائم آن به دلیل دیگری برای مدت طولانی‌تری نسبت به گلودرد باقی می‌ماند. بلع ممکن است به خصوص سخت و دردناک باشد. علائم گلودرد استرپتوکوکی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شروع ناگهانی گلودرد
• لوزه ها و پشت گلو بسیار قرمز و متورم هستند
• گاهی ممکن است رگه هایی از چرک یا لکه های قرمز روی سقف دهان ظاهر شود
• سردرد
• تب و لرز
• غدد متورم و حساس (غدد لنفاوی) در گردن.

کودکان بیشتر احتمال دارد که احساس بیماری (تهوع) و استفراغ کنند.

افراد مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی معمولاً سرفه، آبریزش بینی، گرفتگی صدا، زخم دهان یا ورم ملتحمه ندارند. اگر این علائم رخ دهد، به احتمال زیاد یک علت ویروسی برای گلودرد وجود دارد.

برخی از افراد (معمولاً کودکان 4 تا 8 ساله) مستعد سموم (سموم) تولید شده توسط باکتری S.pyrogenes هستند و جوش های قرمز روشنی ایجاد می کنند که در لمس مانند کاغذ سنباده است. بثورات ناشی از باکتری استافیلوکوکوس پیروژنز به عنوان تب مخملک (که اسکارلاتینا نیز نامیده می شود) شناخته می شود. اگرچه معمولاً به دنبال گلودرد رخ می دهد، اما ممکن است بعد از زخم های مدرسه نیز ایجاد شود.
چگونه گلودرد استرپتوکوکی تشخیص داده می شود؟

سواب گلو که توسط پزشک گرفته می شود و سپس در آزمایشگاه کشت می شود، تنها راه برای تشخیص قطعی این است که گلودرد گلودرد استرپتوکوکی است یا خیر. اگر نتیجه مثبت باشد، پزشک آنتی‌بیوتیک‌ها را برای جلوگیری از هرگونه عارضه، کاهش علائم و جلوگیری از سرایت آن به افراد دیگر تجویز می‌کند.

آیا گلودرد مسری است؟

بله، گلودرد استرپتوکوکی مسری است و باکتری ها به راحتی از طریق سرفه یا عطسه یا پس از تماس با قطرات آلوده و سپس لمس دهان، بینی یا چشم ها منتقل و پخش می شوند. انتقال باکتری نیز می تواند رخ دهد

مخملک چیست؟

مخملک نامی است که به بثورات قرمز روشنی که به دنبال گلودرد استرپتوکوکی ایجاد می‌شود، داده می‌شود، اگرچه ممکن است به دنبال زخم‌های مدرسه نیز ایجاد شود.

مخملک به دلیل استفاده از آنتی بیوتیک کمتر از صد سال پیش شایع است و فقط در افرادی رخ می دهد که به سموم تولید شده توسط باکتری استرپتوکوک حساس هستند. بیشتر در کودکان 4 تا 8 ساله رخ می دهد. تا سن 10 سالگی، بیش از 80 درصد از کودکان آنتی بادی های محافظتی مادام العمر در برابر سموم استرپتوکوک ایجاد کرده اند، در حالی که نوزادان کمتر از 2 سال هنوز آنتی بادی علیه سمی که از مادر خود به دست آورده اند، دارند. این بدان معناست که اگر دو کودک در یک خانواده دچار گلودرد استرپتوکوکی شوند، تنها یکی ممکن است به مخملک مبتلا شود.

مخملک یک بثورات قرمز روشن است که در لمس مانند کاغذ سنباده است. بثورات معمولاً در گردن، زیر بغل یا کشاله ران به صورت لکه‌های کوچک و مسطح قرمز رنگ شروع می‌شوند که به تدریج تبدیل به برجستگی‌های ظریفی می‌شوند و در لمس خشن احساس می‌شوند. در چین‌های بدن (مانند زیر بغل، آرنج و کشاله ران) بثورات ممکن است به رنگ قرمز روشن‌تر ظاهر شوند (خطوط Pastia نامیده می‌شوند). گرگرفتگی صورت رایج است، اگرچه ممکن است یک ناحیه رنگ پریده در اطراف دهان باقی بماند. پس از هفت روز، بثورات ناپدید می شوند و ممکن است در یک ماه آینده یا بیشتر، مقداری لایه برداری پوست، به خصوص در نوک انگشتان، انگشتان پا و ناحیه کشاله ران رخ دهد.

در صورت عدم درمان، مخملک ممکن است به موارد زیر پیشرفت کند:

• عفونت گوش، سینوس و پوست
• التهاب مفاصل
• تب روماتیسمی (یک بیماری التهابی که می تواند باعث آسیب دائمی قلب شود و همچنین بر مغز، مفاصل و پوست تاثیر بگذارد)
• اوتیت مدیا
• پنومونی
• سپتی سمی
• گلومرولونفریت
• استئومیلیت.

در دوره قبل از آنتی بیوتیک، مرگ در 15-20٪ از افراد مبتلا به مخملک رخ می دهد. امروزه اکثر افراد با مصرف آنتی بیوتیک ظرف مدت چهار تا پنج روز به طور کامل بهبود می یابند.

تب روماتیسمی چیست؟

تب روماتیسمی می تواند به دنبال عفونت گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک ایجاد شود. اگرچه در ایالات متحده نادر است، اما این بیماری هنوز در کودکان ساموایی تبار ساکن هاوایی و ساکنان ساموآی آمریکایی شایع است.

علائم تب روماتیسمی معمولاً 14 تا 28 روز پس از عفونت استرپتوکوک ظاهر می شود. از آنجایی که باکتری ها سیستم ایمنی بدن را فریب می دهند تا به بافت های سالم حمله کند، این بیماری می تواند قلب، مفاصل، پوست و مغز را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم تب روماتیسمی عبارتند از:

• تب
• درد شکم
• درد قفسه سینه یا تنگی نفس
• تورم، درد، قرمزی یا گرمی مفاصل
• از بینی خونریزی می کند
• بثورات پوستی در قسمت بالایی بازوها یا پاها (معمولاً حلقه ای شکل یا مار مانند)
• ندول یا توده های پوستی
• گریه یا خنده غیرمعمول یا حرکات تند سریع صورت، دست ها یا پاها.

تب روماتیسمی اگر به موقع یا به درستی درمان نشود، پتانسیل ایجاد مشکلات قلبی مادام‌العمر را دارد. آنتی بیوتیک ها در صورتی که در عرض 9 روز پس از بروز علائم تجویز شوند در پیشگیری از بیماری موثر هستند. کودکان مبتلا به تب روماتیسمی ممکن است تا سن 21 سالگی یا تا 10 سال پس از تشخیص نیاز به تزریق منظم پنی سیلین داشته باشند.