بیماری مننژیت در کودکان چیست

مننژیت چیست؟

مننژیت یک عفونت نادر است که بر غشاهای ظریف – به نام مننژ – که مغز و نخاع را می پوشاند، تأثیر می گذارد. شما یا فرزندانتان می توانید آن را بگیرید.

انواع مننژیت

مننژیت باکتریایی

این یک بیماری بسیار جدی است. شما یا فرزندتان باید فوراً کمک پزشکی دریافت کنید. این می تواند تهدید کننده زندگی باشد یا منجر به آسیب مغزی شود مگر اینکه درمان سریع انجام شود.

انواع مختلفی از باکتری ها می توانند باعث مننژیت باکتریایی شوند. رایج ترین آنها در ایالات متحده عبارتند از:

• استرپتوکوک پنومونیه (پنوموکوک)
• نایسریا مننژیتیدیس (مننگوکوک)
• لیستریا مونوسیتوژنز (در افراد مسن، زنان باردار یا کسانی که مشکلات سیستم ایمنی دارند)

تا زمانی که واکسن Hib برای نوزادان در دسترس قرار گرفت، یک باکتری به نام هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b (Hib) یکی از علل شایع مننژیت در نوزادان و کودکان خردسال بود. همچنین واکسن هایی برای نایسریا مننژیتیدیس و استرپتوکوک پنومونیه وجود دارد. متخصصان توصیه می کنند که همه کودکان و همچنین همه بزرگسالانی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند، به آنها مبتلا شوند.

در بسیاری از موارد، مننژیت باکتریایی زمانی شروع می شود که باکتری از سینوس ها، گوش ها یا گلو وارد جریان خون شما شود. باکتری ها از طریق جریان خون شما به مغز شما می روند.

باکتری‌هایی که باعث مننژیت می‌شوند می‌توانند با سرفه یا عطسه افرادی که مبتلا هستند پخش شوند. اگر شما یا فرزندتان در اطراف فردی بوده اید که مننژیت باکتریایی دارد، از پزشک خود بپرسید که چه اقداماتی را برای جلوگیری از ابتلا به آن باید انجام دهید.

مننژیت ویروسی

مننژیت ویروسی شایع تر از نوع باکتریایی است و به طور کلی – اما نه همیشه – کمتر جدی است. تعدادی از ویروس ها می توانند باعث ایجاد این بیماری شوند، از جمله تعدادی که می توانند باعث اسهال شوند.

مننژیت قارچی

مننژیت قارچی بسیار کمتر از انواع باکتریایی یا ویروسی است. افراد سالم به ندرت به آن مبتلا می شوند. اگر مشکلی مانند ایدز در سیستم ایمنی خود داشته باشید، احتمال ابتلای شما به این شکل از مننژیت بیشتر است.

مننژیت انگلی

مننژیت انگلی نیز نادر است. این توسط انگل هایی ایجاد می شود که معمولاً حیوانات را تحت تأثیر قرار می دهند. شما می توانید آن را از خوردن حیواناتی مانند حلزون ها، راب ها، مارها، ماهی ها یا مرغ هایی که توسط انگل ها یا تخم های آنها آلوده شده اند یا محصولات حاوی تخم های انگل دریافت کنید. این خطر با غذاهای خام یا نیم پز بیشتر است. شما نمی توانید این نوع مننژیت را به افراد دیگر منتقل کنید.

مننژیت آمیب

مننژیت آمیبی یک عفونت نادر و معمولا کشنده توسط یک حشره تک سلولی به نام Naegleria fowleri است. این آمیب در خاک یا آب گرم و شیرین زندگی می کند، اما نه در آب نمک. مردم معمولاً از شنا کردن در آبی که آمیب در آن زندگی می کند و نه نوشیدن آن به آن مبتلا می شوند. مننژیت آمیب مسری نیست.

مننژیت غیر عفونی

مننژیت غیر عفونی ناشی از بیماری هایی مانند لوپوس یا سرطان است، یا اگر آسیب به سر، جراحی مغز یا مصرف برخی داروها داشته باشید. مسری نیست

مننژیت مزمن

مننژیت مزمن علائمی مشابه مننژیت حاد دارد، اما در عرض چند هفته ایجاد می شود. این ناشی از عفونت با قارچ یا مایکوباکتریومی است که باعث سل می شود. این ارگانیسم ها وارد بافت و مایع اطراف مغز شما می شوند و باعث مننژیت می شوند.

علائم مننژیت

علائم مننژیت می تواند در عرض چند ساعت یا چند روز ایجاد شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گیجی
• تب
• سردرد
• بی حسی در صورت شما
• حساسیت به نور
• گردن را سفت کنید تا نتوانید چانه خود را تا سینه پایین بیاورید
• ناراحتی معده یا استفراغ
• سردرد شدید همراه با حالت تهوع یا استفراغ
• زمان سختی برای تمرکز
• تشنج
• خواب آلودگی یا بیدار شدن سخت
• کمبود اشتها
• کمبود تشنگی
• بثورات پوستی (با مننژیت مننگوکوکی)

علائم مننژیت در نوزادان

در نوزادان، علائم مننژیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب شدید
• گریه ای که ثابت است و وقتی کودک را در آغوش می گیرید بلندتر می شود
• کودک بیش از حد خواب آلود، تنبل یا غیر فعال به نظر می رسد
• سفت شدن گردن یا بدن
• روی ناحیه نرم بالای سر نوزاد برآمدگی کنید
• توانایی ضعیف در تغذیه
• بدحجابی

عوامل خطر مننژیت

هر کسی ممکن است به مننژیت مبتلا شود، اما تحقیقات نشان می‌دهد که در این گروه‌های سنی شایع‌تر است:

• کودکان زیر 5 سال
• نوجوانان و جوانان 16 تا 25 ساله
• بزرگسالان بالای 55 سال

مننژیت بیشتر برای افرادی که شرایط پزشکی خاصی دارند، مانند طحال آسیب دیده یا از دست رفته، بیماری طولانی مدت یا اختلالات سیستم ایمنی، یک خطر است.

از آنجایی که میکروب‌های خاصی که باعث مننژیت می‌شوند می‌توانند به راحتی پخش شوند، شیوع بیماری در مکان‌هایی که افراد نزدیک به یکدیگر زندگی می‌کنند به احتمال زیاد رخ می‌دهد. دانشجویان کالج در خوابگاه ها یا سربازان سرباز در پادگان ها بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. افرادی که به مناطقی که مننژیت در آنها شایع تر است، مانند مناطقی از آفریقا، سفر می کنند

علل مننژیت

مننژیت تقریباً همیشه ناشی از یک عفونت باکتریایی یا ویروسی است که در جای دیگری از بدن شما مانند گوش ها، سینوس ها یا گلو شروع می شود.

علل کمتر شایع مننژیت عبارتند از:

• اختلالات خود ایمنی
• داروهای سرطان
• سیفلیس
• بیماری سل

تشخیص مننژیت

پزشک در مورد سابقه پزشکی شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، از جمله بررسی سفتی گردن و جستجوی بثورات پوستی که ممکن است نشان دهنده عفونت باکتریایی باشد. آنها همچنین باید آزمایشاتی را انجام دهند که می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش خون برای یافتن باکتری
• سی تی اسکن یا ام آر آی از سر شما برای یافتن تورم یا التهاب
• شیر نخاعی، که در آن یک کارمند مراقبت های بهداشتی از یک سوزن برای برداشتن مایع از اطراف نخاع شما استفاده می کند. می تواند بگوید چه چیزی باعث مننژیت شما شده است.

درمان مننژیت

درمان شما به نوع مننژیت شما بستگی دارد.

مننژیت باکتریایی نیاز به درمان فوری با آنتی بیوتیک دارد. پزشک ممکن است حتی قبل از اینکه دقیقاً باکتری عامل بیماری شما را پیدا کند، یک آنتی بیوتیک عمومی یا طیف گسترده به شما بدهد. وقتی این کار را انجام دهند، به دارویی تغییر می‌دهند که باکتری‌های خاصی را که پیدا می‌کنند هدف قرار می‌دهد. همچنین ممکن است برای کاهش التهاب کورتیکواستروئید دریافت کنید.

مننژیت ویروسی معمولاً بدون درمان خود به خود از بین می رود. ممکن است پزشک به شما بگوید که در رختخواب بمانید، مایعات زیادی بنوشید و اگر تب یا درد دارید از داروهای مسکن بدون نسخه استفاده کنید. اگر ویروسی مانند تبخال یا آنفولانزا باعث بیماری شما شده است، ممکن است از داروهای ضد ویروسی استفاده کنید.

داروهای ضد قارچ می توانند مننژیت قارچی را درمان کنند.

عوارض مننژیت

مننژیت می تواند عوارض شدیدی در بزرگسالان و کودکان ایجاد کند، به خصوص اگر درمان را به تعویق بیندازید. عوارض احتمالی عبارتند از:

• تشنج
• ضربه مغزی
• از دست دادن شنوایی
• مشکلات حافظه
• مشکلات یادگیری
• راه رفتن سخته
• نارسایی کلیه
• شوکه شدن
• مرگ

پیشگیری از مننژیت

ممکن است بتوانید با اجتناب از عفونت با ویروس ها یا باکتری های عامل مننژیت از ابتلا به آن پیشگیری کنید. این عفونت ها هستند.

هنگام سرفه، عطسه، بوسیدن، یا مشترک مسواک یا ظروف غذا خوردن به دیگران منتقل می شود. برای جلوگیری از عفونت اقدامات زیر را انجام دهید:

• دست ها را اغلب بشویید. خوب آبکشی کنید. به فرزندان خود بیاموزید که اغلب دست های خود را بشویند، مخصوصاً بعد از غذا خوردن، استفاده از توالت، یا زمانی که در مکان های عمومی هستید.
• وسایلی مانند مسواک، ظروف غذاخوری یا رژ لب را به اشتراک نگذارید.
• غذاها یا نوشیدنی ها را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.
• هنگام سرفه یا عطسه دهان و بینی خود را بپوشانید.
• سالم ماندن. رژیم غذایی سالم داشته باشید، به اندازه کافی ورزش کنید و شب ها استراحت کنید.
• اگر باردار هستید، غذاهایی بخورید که خوب پخته شده باشد. از غذاهای تهیه شده از شیر غیر پاستوریزه خودداری کنید.
• واکسینه شوید توصیه های پزشک خود را در مورد دریافت واکسن های ایمن سازی برای بیماری هایی که ممکن است باعث مننژیت باکتریایی شوند، از جمله واکسن آنفولانزا و ذات الریه، دنبال کنید.